De weg naar God.

 

Onlangs hebben wetenschappers bekend gemaakt dat het heelal vele malen groter is dan was aangenomen.Men concludeert dat het heelal niet te meten is omdat het mogelijk is dat door de beperking van de lichtsnelheid het “licht”van nog verder liggende melkwegstelsels ons mogelijk nog niet heeft bereikt.

En als we dan bedenken dat de lichtsnelheid ongeveer 300.000 km per seconde, (ofwel 1 miljard km per uur), is dan duizelt het ons.

Een eerlijke wetenschapper zegt dan ook dat hij/zij niet weet of God bestaat.
Astronauten kijken met verwondering van uit het ruimtestation naar de aarde. Een prachtige kleurrijke planeet. Vanuit dat ruimtestation moet het wel een paradijs lijken.
Ze komen er vandaan en weten wel beter Een paradijs dat nergens verder in het heelal te ontdekken is. Men hoopt sporen van leven te vinden, maar een planeet met leven zoals wij dat kennen lijkt een utopie.

Als we het wetenschappelijk niet kunnen “pakken”, dan zullen we op ander terrein naar dit fenomeen moeten kijken. We kunnen het wegschuiven, maar is dat eerlijk? Houden we onszelf daarmee niet voor de gek?

Er is een andere manier om naar dit fenomeen te kijken.
Dat is een geestelijke manier. Dat is beseffen dat er een wereld, een heelal, kan zijn die voor ons natuurlijke mensen op een natuurlijke manier niet waarneembaar is. Maar wel geestelijk waarneembaar.

En dan kom ik op de Bijbel terecht. Daar vinden we een verklaring voor genoemd fenomeen. Daarin vinden we beschreven hoe God dit heelal en deze aarde schiep. (geen oerknal)
Daar vinden we beschreven hoe God deze aarde als een paradijs had geschapen. Hoe Hij de mens heeft geschapen, lijkend op Hemzelf.
Mensen waarmee Hij wilde omgaan, waarmee Hij een relatie wilde.

God is licht, in Hem is geen duisternis. God staat boven het natuurlijke en is niet gebonden aan door ons vastgestelde lichtsnelheden. God troont ergens in dit heelal, in de hemel, maar woont ook in de harten van mensen die geloven.

God haat de zonde, maar heeft de mens lief.
De Bijbel beschrijft hoe de zonde in dit paradijs is gekomen en het heeft gemaakt tot wat het nu is.
Ziekte, dood, oorlog en noem maar op. Satan heeft de mens verleid tot zonde en zorgde er voor dat de relatie tussen God en mens volledig werd verstoord.

Door de zonde was een relatie tussen God en zijn schepsel, de mens, niet meer mogelijk. Zonde is als een uiterst besmettelijke “ziekte” en de hele wereld is er mee besmet.
De wereld werd zo'n chaos dat God besloot wetten te geven. En bij overtreding van die wetten volgde straf.

Voor ons mensen een eerlijke zaak. Ook Nederland kent een burgerlijk wetboek. Bij overtreding van deze regels volgt straf. Als de staat wetten zou geven en bij overtreding zou zeggen; jammer laat maar, dan zouden we dat zonder meer afkeuren.
Wat zouden we zeggen als iemand je huis binnendringt en alles weg jat? Dan willen we die inbrekers achter de tralies hebben.

God gaf wetten, maar door de zonde was de mensheid niet in staat die wetten te houden. En dat vinden we ook in het Oude Testament terug.
( de Bijbel bestaat uit twee delen; het Oude testament en het Nieuwe testament)
En op het niet houden van die wetten volgde straf.

De wetten losten het zondeprobleem niet op. De Bijbel zegt dat die wetten ons tot een bepaalde tijd onder controle hielden.
Dat kun je lezen in de brief aan de Galaten, hoofdstuk 3 vanaf vers 15.

God houdt van de mensen, van u , van jou. En Hij wil weer een relatie met de mensen hebben. Ook met u, met jou!

 

 

 

 

Wilt u reageren klik dan hier.

Als u persoonlijke vragen heeft klik dan hier.